Νοταράς

Επώνυμο αγωνιστών του 1821 από την Κορινθία. 1. Ανδρίκος. Αδελφός του Σωτήριου (βλ. 5.). Κατά την πολιορκία του Ακροκόρινθου από τους επίσκοπο Δαμαλών Ιωνά, Πετμεζά και Γ. Κριεζή (23 Μαρτίου 1821), πιάστηκε όμηρος και φυλακίστηκε στο φρούριο της Ακροναυπλίας, όπου και εκτελέστηκε στις 22 Απριλίου 1821. 2. Ιωάννης. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1805. Στην παιδική του ηλικία μορφώθηκε από τον δάσκαλο Ίβο και τον θείο του Πανούτσο. Κατά την έκρηξη της Επανάστασης ήταν μόλις 16 χρονών, γεγονός που δεν τον εμπόδισε να πολεμήσει από τους πρώτους. Διακρίθηκε μάλιστα στη μάχη της Ακράτας εναντίον των λειψάνων του στρατού του Δράμαλη. Μετά την Εθνοσυνέλευση του Άστρους έγινε οπλαρχηγός της επαρχίας Κορίνθου και πολιόρκησε την Ακροναυπλία, οπότε πήρε το βαθμό του αντιστράτηγου για τη γενναιότητά του. Το 1824 έγινε στρατηγός. Στον εμφύλιο πόλεμο στην Πελοπόννησο, πήρε το μέρος των αντικυβερνητικών, οπότε και φυλακίστηκε τον Φεβρουάριο του 1825, μαζί με τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Πανούτσο Νοταρά, Θ. Γρίβα κ.ά. στη μονή του Προφήτη Ηλία της Ύδρας. Αποφυλακίστηκε τον Μάιο του 1825 και έσπευσε να πολεμήσει στην πολιορκία της Πάτρας και αργότερα εναντίον του Ιμπραήμ. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στις μάχες των Τρικόρφων, Μαγούλας, Μύλων και Μιστρά. Πολέμησε επίσης με 1.200 άντρες στην Καστέλλα και στη Μουνιχία του Πειραιά. Το 1825 πήρε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον του Κιουταχή και διακρίθηκε στη μάχη των Πυργίσκων (Φεβρουάριος 1827), στην πολιορκία του Άγιου Σπυρίδωνα και στη μάχη της Αθήνας. 3. Παναγιωτάκης. Ήταν γόνος της οικογένειας Μυταρά, που αργότερα μετονομάστηκε σε Ν. Στάλθηκε στην Αν. Ελλάδα με 200 άντρες και πήρε μέρος στη μάχη της Άμπλιανης των Σαλώνων (Ιούλιος 1824). Μετά τη νικηφόρα αυτή μάχη του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1824 φυλακίστηκε στην Ύδρα, και, αργότερα, όταν αποφυλακίστηκε, στάλθηκε στην Αττική για να πολεμήσει εναντίον του Κιουταχή. Διακρίθηκε και πάλι στις μάχες, κυρίως του Καματερού (Φεβρουάριος 1827) και του Μενιδιού (Ιανουάριος και Μάιος 1827), καθώς και στην πολιορκία του Άγιου Σπυρίδωνα, όπου μάλιστα συμπολέμησε με τον Βάσο Μαυροβουνιώτη. Μετά την απελευθέρωση αποσύρθηκε στην Κόρινθο. Επί Όθωνα έγινε συνταγματάρχης της Φάλαγγας και αργότερα αντιστράτηγος και υπασπιστής, αυλάρχης και σταυλάρχης της βασιλικής Αυλής. Ο Πανούτσος Ν. ακολούθησε τον Όθωνα, μετά την έξωσή του, στο Μόναχο. 4. Πανούτσος. Γιος του Σπυρίδωνα Νοταρά. Ήταν πρόκριτος της επαρχίας Κορινθίας. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και πήρε μέρος στην επαναστατική διάσκεψη των Βερβαίνων. Εκλέχτηκε πληρεξούσιος στην A’ Εθνοσυνέλευση και αργότερα διετέλεσε υπουργός των Οικονομικών στην προσωρινή κυβέρνηση. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Βουλευτικού στην τρίτη περίοδο (1824) και, ταυτόχρονα, διαδέχτηκε στο Εκτελεστικό τον Ν. Λόντο. Στην Γ’ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο ήταν πρόεδρος. Μετά τη σύνταξη της πράξης για σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας (1827) αποσύρθηκε από την πολιτική και εγκαταστάθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του Πανελληνίου, αλλά δεν αποδέχτηκε τον διορισμό και εκλέχτηκε «τιμής ένεκεν» πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, η οποία συγκροτήθηκε μετά την επανάσταση του 1843. 5. Σωτήριος. Αδελφός του προηγούμενου. Γεννήθηκε το 1750 στα Τρίκαλα Κορινθίας. Ο Σωτήριος Ν. ήταν πρόκριτος Πελοποννήσου και γι’ αυτό, μόλις άρχισε η Επανάσταση, πιάστηκε αιχμάλωτος μαζί με άλλους πρόκριτους και αρχιερείς και κρατήθηκε στις φυλακές της Τρίπολης, ως όμηρος. Μετά την αποφυλάκισή του διακρίθηκε στις επιχειρήσεις εναντίον του Δράμαλη. Αργότερα, όμως, μετά τον κατατρεγμό του, στην περίοδο του εμφύλιου, από τον Γκούρα και τα κυβερνητικά σώματα, αποσύρθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας όπου και πέθανε. Ο Παναγιωτάκης Νοταράς, αγωνιστής του 1821 και πιστός οπαδός του βασιλιά Όθωνα, που τον ακολούθησε, μετά την έξωσή του, στο Μόναχο.